Η ΓΥΝΑΙΚΑ

Τα πράσινα μάτια της
Κοιτούσαν πουθενά
Και τον καθένα.
Ήταν δυο κάρβουνα
Κι ήταν σβησμένα.

Τα κόκκινα χείλη της
Χαρά φανέρωναν
Ή μήπως θλίψη;
Το γέλιο της ζούσε
Ή είχε σβήσει;

Στα λευκά μάγουλά της
Δάκρυα έλαμπαν
Ή μήπως όχι;
Απ’ αυτήν έβγαιναν
Ή απ’ το βρόχι;

Η καρδιά της χτυπούσε
Κι εγώ την άκουγα
Ή κάνω λάθος;
Ήταν ζωντανή
Ή ήμουν μονάχος;

ΥΓ1 Επειδή έχω ερωτηθεί, ό, τι δεν γράφει άλλο όνομα ή ιστοσελίδα, όπως αυτό, είναι δικά μου δημιουργήματα. Επίσης, το ίδιο ισχύει και για τις εικόνες που γράφουν "CD", απ' το "Carpe Diem".
ΥΓ2 Συνεντεύξεις θα βάζω όποτε μπορώ, κι όχι κάθε Κυριακή. Δε βγαίνω, καταλαβαίνετε...