Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΥΓΗΣ



Γυρεύω να ζήσω τη ζωή μου
από αυτήν την πόλη μακριά,
που μονάχα ξέρει την ψυχή μου
μ’ αμέριστ’ ηδονή να τυραννά.
Να φύγω αλλού, να ταξιδέψω
σ’ άγνωστα νερά απ’ τους ανθρώπους.
Αμύθητα πλούτη να γυρέψω,
σ’ άλλη γη να πάω, σ’ άλλους  τόπους.

“Μια πόλις” νομίζει ο ποιητής
“θα βρεθεί καλύτερη απ’ αυτή”.
Άγονο τούτο το χώμα κι η γης
στέρφα, ωσάν σπαραχτική κραυγή.
Καινούριες πατρίδες να πατήσω,
σε άλλους θεούς να δώσω όρκους.
Νέο χώμα ψάχνω να φιλήσω,
σ’ άλλη γη να πάω, σ’ άλλους τόπους.

Στα παζάρια απ’ την Ανατολή
να ψάχνω χρυσό, λινό και μύρο.
Στου Διονύσου την Ιερή Γιορτή
το είδωλό μου αργά να φθείρω.
Κι ελπίζω πως ίσως κάποια μέρα,
πίσω απ’ τους μαυρισμένους λόφους,
μιαν Αλήθεια νιώσω στον αγέρα.
Σ’ άλλη γη να πάω, σ’ άλλους τόπους.

Μα ποιον γελάω, αφού το ξέρω.
έχω κουραστεί απ’ τους ανθρώπους,
αλλά δεν τολμώ, όσο κι αν θέλω,
σ’ άλλη γη να πάω, σ’ άλλους τόπους.