Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017

ΑΝΩΝΥΜΟΝ

Κάθε μου προσπάθεια καταδικασμένη
σκέψη, σαν ιδανική και διχασμένη.
Τούτος ο Παράδεισος κλειστός για μένα.
τώρα τα κεριά μου σβήνω ένα-ένα.

Κάθε βήμα όπου κάνω προς το πέρας
για να μάθω μοναχά πως ο αγέρας
θα σαρώσει του γραφείου μου τη σκόνη
κι η ύπαρξή μου θέ να λιώσει σαν το χιόνι.

Καμιά ενθύμηση, καμία μνήμη,
μονάχα τέσσερεις στενοί μου φίλοι
θα ‘ρθούν να με στηρίξουν σκυθρωποί.

Καφές πικρός της λησμονιάς θα μείνει
μια πλάκα να κοιτάζει προς το δείλι
“ενθάδε κείται κάποια άσημη ζωή”…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε με ανελέητα!