ΚΑΙ Ο ΠΥΡΕΤΟΣ ΝΑ ΚΑΙΕΙ…

Και ο πυρετός να καίει…
Και να βλέπω εμπρός μου,
Τόπους μυστηριακούς.
Ό, τι χωράει ο νους,
Νά ‘ναι φίλος κι εχθρός μου.

Και ο πυρετός να καίει…
Και μελαψές γυναίκες,
Λάγνα ν’ αγκομαχάνε.
Τριγύρω να κοιτάνε,
Ανήθικα οι ψεύτες.

Και ο πυρετός να καίει…
Και Φράγκοι Σταυροφόροι,
Να πολεμούν αγγέλους,
Δαιμόνους ξεχασμένους,
Για τα’ ανίερα Όρη.

Και ο πυρετός να καίει…
Κι άνδρες μελλοθάνατοι,
Φυματικοί στους δρόμους,
Να κουβαλούν στους ώμους,
Μια σκιά αθάνατη.

Και ο πυρετός να καίει…
Και πεινασμέν’ η Πλάση,
Στωικά να καρτερεί,
Μία νύχτα θλιβερή
Που’ θέ να μας δικάσει.

*****

Μου είπανε στην άλλη την πλευρά,
Πως άγρια παραμιλούσα,
Καθώς κοντά τους με καλούσαν,
Πλάσματα με σπασμένα τα φτερά.